Başlarken

Günaydın aydınlığım, ayışığım; ellerime değen o güzelliğin... Yitik bir mevsimim sensiz, deniz suyu içmiş kadar susuz.. Şimdi gel, özlemlerin doruğundayım çünkü. Kucakla beni ki, uzak bir özlem dinsin kollarının arasında. Biliyorsun, kanıksanmış bir nakarat değil yaşadığımız. İşte bu yüzden kızıyorum sana; ve öfkemi kalemlerden çıkarıyorum yine, yürüyen bir kenti özleyerek...


bu yazıyı, muhtemelen 99 yılında, bir arkadaşımın sevgililer gününde sevgilisine yazması için; iki farklı kitaptan özenle seçtiğim cümleleri bir araya getirek oluşturmuştum.